بسمه تعالی
دنیا بیابانی پر از سنگلاخ و خار، به همراه میوه های تلخ و شیرین، جایی که یک بار لیاقت آن را به تو داده اند تا در این وادی قدم نهی و آن چنان که درخور توان و استعداد و علم توست از این صحرای بی کران باری چیده تا برای سرای ابدیت بهره بری. پس ببین چی می چینی و با خود چه می بری؟ بنگر که از چه راهنماهایی در این خوشه چینی دست یاری می طلبی؟ سرایی که دیگه به آن باز نمی گردی و تنها یک بار آن را تجربه می کنی.
پس ای عزیز: مراقب باش که دامانت را در این دنیایی که دست و تنت را پر از زخم و تاول کرده از چه پیز پر می کنی و این بار سنگین را که با این همه رنج و مشقت چیده ای به کدام سو می بری! هیزمی برای آتش یا سبدهایی از گل و زیحان برای منزلی جدید!
