نامه ای به خدا

و فرشتگان را می‌یبینی که گرد عرش خدا حلقه زده اند و به ستایش پروردگارشان تسبیح می‌گویند، میان آنها (بندگان) نیز به حق داوری گردد و گفته شود که ستایش از آن خداوندی است که پروردگار جهانیان است. (آیه 75 سوره زمر)

 

بنام خدایی که بخشنده و مهربان است و تواناگر و قدرتمند و عزیز

بنام خالقی که همیشه و هر زمان، حی و زنده است و مرگ و بیماری در او راهی نیست و از ضعف و و نقص و کاستی و جهل و گمراهی و حسادت و بددلی و کینه خالی است.

 

خدایا: تکیه بر تو از هر تکیه ای مجکم تر و استوارتر، آن چنان که هرآن اراده کنی، کار را به انجام رسانی و بر بندگان سراپا تقصیرت، زیبایی، مهر، محبت، عشق، گذشت، فداکاری، احسان و قدرت عطا فرمایی.

 

دوست خوبم، خدای مهربان، خدایی که وقتی تو را شناختم دیگر هیچ غم و اندوهی توان از پا درآوردنم را ندارد که همواره در سختی ها و مشکلات یاری ام کردی و نور امید را در سخت ترین شرایط در وجودم روشن نمودی.

 

خدایی که دست نوازشت را پس از بی مهری دیگران بر سرم کشیدی و مرا با همه ی بدی هایم در آغوش کشیدی!!

 

خدایی که به من آموختی که عمل سوء دیگران را فراموش کنم و علیرغم زخم‌هایی که بر دلم کاشته بودند، ببخشایم و اسرارشان را برملا نکنم.

 

خدایی که به من آموختی که با داشتن دوستی همچون تو، از مشکلات نگریزم و با آن بستیزم و بر این راه بس سخت و ناهموار، صبور و پرتلاش باشم.

 

خدایی که به من همواره درس توانایی و استقامت و داتایی آموختی تا از سر نادانی، کاری خلاف و ضد انسانی انجام ندهم.

 

خدایی که در این دنیای فانی که مرگ و نیستی همه را تهدید می‌کند و مشکلات و سختی ناشی از مریضی‌های جسمی و روحی بیداد!! تنها به تو تکیه کنم که در همه جا و همه وقت قابل دسترسی هستی و فغان و فریادم را می‌شنوی؛ پس ای دوست خوبم با من بمان که فراق از تو و فاصله گرفتن از تو، مرا به وادی هلاکت و نابودی می‌کشاند و تویی نقطه ی امیدم، تویی که هر آن که تو را ندارد، بدبخت و شکستنی است و پشتوانه ای چون باد دارد که هر لحظه در حال فرو ریختن است و دل بستن بدان امیدی واهی!! چرا که سراپا نقص و کاستی است؛ نقصی که از سر نیاز است و تقصیر.

 

خدایا بسی غم و مرگی جانکاه از آنان که از تو دورند، حدایا بسی نابخردی و کج فهمی!! که درکی از معرفت و عظمت الهی تو ندارند و خدایا بسی ناتوانی و عجز و سرشکستگی که فهمی از منشا قدرت و توانایی تو ندارند!!

 

خدایا بسی بی مهری و بی رحمی که از فراق تو حاصل گشت و بسی تکبر و گستاخی که از سر قهر تو عارض گشت و بسی عشق و دلبستن به غیر که از سر نیاز و عدم معرفت تو کامل گشت و چه بسا کج خلقی و کج اندیشی که از سر فراق عطوفت و احسان تو بیرون زد!!

 

خدایا مبخش بر کسانی که بر افرادی مثل ملت یمن و سوریه ظلم کردند و روز عید و شهادت را برایشان  یکی کردند که تو در کتابت یه حق فرمودی (آیه 227 سوره شعراء)

 

وسیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون

آنان که ظلم و ستم کردند، به زودی خواهند دانست که به چه کیفرگاهی بازمی‌گردند.

 

ستم پیشگان خود بدانند زود  کدامین مکان است حای خلود

 

هنگامی که سر امام حسین (ع) را جدا نمودند و بر سر نیزه زدند، آیه ی فوق را تلاوت می‌نمود.

 

خدایا بر این هوسرانان و متکبران، در این روز نیمه شعبان مبخش که خانواده های بسیاری را متلاشی و بچه هایی را بی پدر و زنان‌مان را بی همسر (نه در این دنیا و نه در آن دنیا) کردند و زندگی شیرین (مخصوصا ما شیعیان) را برای همیشه تلخ و چشمانمان را اشکبار و دل هایمان را محزون و دل صاحبمان را ریش و زخمی نمودند که مرهم آن، جز ظهور ولی ات نمی‌باشد.

 

"اللهم عجل لولیک الفرج"